Nazwisko mężczyzny (pan) - MARCHUT |
|---|
| Mianownik (kto?) : Marchut |
| To jest Jan Marchut. |
| Dopełniacz (kogo?) : Marchuta |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Marchuta. |
| Celownik (komu?) : Marchutowi |
| Janowi Marchutowi dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Marchuta |
| Nikt tam nie widział Jana Marchuta. |
| Narzędnik (z kim?) : Marchutem |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Marchutem. |
| Miejscownik (o kim?) : Marchucie |
| Nie rozmawiamy o Janie Marchucie. |
| Wołacz (o!): Marchucie |
| Mój drogi Janie Marchucie. |
Nazwisko kobiety (pani) - MARCHUTNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Marchut |
| Autorką artykułu jest Ewa Marchut. |
| Dopełniacz (kogo?) : Marchut |
| Udałem się po poradę do Ewy Marchut. |
| Celownik (komu?) : Marchut |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Marchut. |
| Biernik (kogo?) : Marchut |
| Wszyscy lubią Ewę Marchut. |
| Narzędnik (z kim?) : Marchut |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Marchut. |
| Miejscownik (o kim?) : Marchut |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Marchut. |
| Wołacz (o!): Marchut |
| Mylisz się Ewo Marchut! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - MARCHUTRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Marchutowie, depr. Marchuty |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Marchutowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Marchutów |
| Sprawa Ewy i Jana Marchutów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Marchutom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Marchutom. |
| Biernik (kogo?) : Marchutów |
| Ewę i Jana Marchutów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Marchutami |
| Z Ewą i Janem Marchutami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Marchutach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Marchutach. |
| Wołacz (o!): Marchutowie, depr. Marchuty |
| Ewo i Janie Marchutowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - MARCHUTNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Marchut |
| To są siostry Ewa i Magda Marchut. |
| Dopełniacz (kogo?) : Marchut |
| Przed domem Ewy i Magdy Marchut doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Marchut |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Marchut. |
| Biernik (kogo?) : Marchut |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Marchut. |
| Narzędnik (z kim?) : Marchut |
| Wywiad z Ewą i Magdą Marchut był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Marchut |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Marchut. |
| Wołacz (o!): Marchut |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Marchut! |
Zobacz podział na sylaby słowa MARCHUT
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
MARCHUT
Zobacz anagramy i słowa z liter - MARCHUT
Wybrane słowo
eOdmiany.pl ©2025