Odmiana nazwiska - Mian
Zobacz też odmianę slowa MIAN
Odmiana przez przypadki nazwiska mian:
nazwisko mężczyzny nazwisko kobiety nazwisko małżeństwa nazwisko kobietNazwisko mężczyzny (pan) - mian |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mian |
| To jest Jan Mian. |
| Dopełniacz (kogo?) : Miana |
| Na spotkaniu zabrakło Jana Miana. |
| Celownik (komu?) : Mianowi |
| Janowi Mianowi dostarczono dwie przesyłki. |
| Biernik (kogo?) : Miana |
| Nikt tam nie widział Jana Miana. |
| Narzędnik (z kim?) : Mianem |
| Rozwiązaliśmy ten problem razem z Janem Mianem. |
| Miejscownik (o kim?) : Mianie |
| Nie rozmawiamy o Janie Mianie. |
| Wołacz (o!): Mianie |
| Mój drogi Janie Mianie. |
Nazwisko kobiety (pani) - mianNazwiska kobiet nie kończące się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inaczej odmienia się nazwisko kobiety Kowalski, a inaczej Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mian |
| Autorką artykułu jest Ewa Mian. |
| Dopełniacz (kogo?) : Mian |
| Udałem się po poradę do Ewy Mian. |
| Celownik (komu?) : Mian |
| Nie mogliśmy zaufać Ewie Mian. |
| Biernik (kogo?) : Mian |
| Wszyscy lubią Ewę Mian. |
| Narzędnik (z kim?) : Mian |
| Godzinami rozmawialiśmy z Ewą Mian. |
| Miejscownik (o kim?) : Mian |
| Koleżanki plotkowały o Ewie Mian. |
| Wołacz (o!): Mian |
| Mylisz się Ewo Mian! |
Nazwisko małżeństwa (państwo) - mianRównież grupa osób np. bracia, siostra i brat, panowie. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mianowie, depr. Miany |
| Konkurs wygrali Ewa i Jan Mianowie. |
| Dopełniacz (kogo?) : Mianów |
| Sprawa Ewy i Jana Mianów nie była interesująca. |
| Celownik (komu?) : Mianom |
| Najlepsze warunki zaproponowano Ewie i Janowi Mianom. |
| Biernik (kogo?) : Mianów |
| Ewę i Jana Mianów uhonorowano tytułem "Para Roku". |
| Narzędnik (z kim?) : Mianami |
| Z Ewą i Janem Mianami mamy wspólne zdjęcia. |
| Miejscownik (o kim?) : Mianach |
| Teraz wiemy więcej o Ewie i Janie Mianach. |
| Wołacz (o!): Mianowie, depr. Miany |
| Ewo i Janie Mianowie, z okazji Waszego Jubileuszu, życzymy Wam kolejnych lat wspólnego szczęścia. |
Nazwisko kobiet (siostry, panie) - mianNazwiska kobiet, które nie kończą się na -a są nieodmienne. Nazwiska odmieniane są z podanej formy np. inna jest odmiana od nazwiska kobiety Kowalski, a inna od Kowalska. |
|---|
| Mianownik (kto?) : Mian |
| To są siostry Ewa i Magda Mian. |
| Dopełniacz (kogo?) : Mian |
| Przed domem Ewy i Magdy Mian doszło do wypadku. |
| Celownik (komu?) : Mian |
| Wszyscy się przyglądali siostrom Ewie i Magdzie Mian. |
| Biernik (kogo?) : Mian |
| Na przyjęciu spotkałam Ewę i Magdę Mian. |
| Narzędnik (z kim?) : Mian |
| Wywiad z Ewą i Magdą Mian był bardzo zaskakujący. |
| Miejscownik (o kim?) : Mian |
| Wczoraj ukazał się reportaż o Ewie i Magdzie Mian. |
| Wołacz (o!): Mian |
| Dzień dobry Ewo i Magdo Mian! |
Wszystkie odmiany nazwiska mian:
Mian, Miana, Mianowi, Mianem, Mianie, Mianowie, Miany, Mianów, Mianom, Mianami, Mianach,Zobacz nazwiska podobne do mian:
MICHALSKA, MICHALAK, MIKOŁAJCZYK, MILEWSKA, MICHALIK, MICHAŁOWSKA, MIELCZAREK, MIKOŁAJCZAK, MIKULSKA, MIKA, MISIAK, MIERZEJEWSKA, MILCZAREK, MISZTAL, MICHAŁEK,
Zobacz podział na sylaby słowa mian
Zobacz hasła krzyżówkowe do słowa
mian
Zobacz anagramy i słowa z liter - mian
Wybrane słowoherbarzrzeczownikrodzaj:
męski rzeczowyodmiany:
herbarzom, herbarzami, herbarzach, herbarza, herbarzowi, herbarzem, herbarzu, herbarze, herbarzów, herbarzy, ,...